- wydarzyć
- 扭转
Otwarty Słownik Polsko-Chiński. 2015.
wydarzyć
Look at other dictionaries:
wydarzyć się — dk VIb, wydarzyć sięrzy się, wydarzyć sięrzył się rzad. wydarzać się ndk I, wydarzyć sięrza się, wydarzyć sięają się, wydarzyć sięał się «stać się, zajść, zdarzyć się, przytrafić się» Wydarzyło się to wczoraj … Słownik języka polskiego
wydarzać się — → wydarzyć się … Słownik języka polskiego
usta — 1. Być na ustach wszystkich «być powszechnie wspominanym, być przedmiotem rozmów»: Najwyższy czas dowiedzieć się czegoś o słodkiej Penelope Cruz, bo już niedługo będzie na ustach wszystkich. Cosm 7/2000. 2. Coś przechodzi z ust do ust «coś jest… … Słownik frazeologiczny
wybić — 1. Ktoś wybił, coś wybiło kogoś z rytmu «ktoś przerwał, coś przerwało komuś jakąś czynność, powodując jego dekoncentrację»: Szkoda, szkoda, że trwała tak długo ta zmiana, przekonamy się zresztą za chwilę, za kilkadziesiąt sekund, czy nie wybiła… … Słownik frazeologiczny
wybijać — 1. Ktoś wybił, coś wybiło kogoś z rytmu «ktoś przerwał, coś przerwało komuś jakąś czynność, powodując jego dekoncentrację»: Szkoda, szkoda, że trwała tak długo ta zmiana, przekonamy się zresztą za chwilę, za kilkadziesiąt sekund, czy nie wybiła… … Słownik frazeologiczny
nastąpić — dk VIa, nastąpićpię, nastąpićpisz, nastąpićstąp, nastąpićpił następować ndk IV, nastąpićpuję, nastąpićpujesz, nastąpićpuj, nastąpićował 1. «stąpnąć, nadepnąć na kogoś lub na coś» Nastąpić komuś na nogę. Nastąpić na suchą gałązkę. ◊ pot.… … Słownik języka polskiego
niewiele — ż. rzecz.; niewielu m. os.; DCMs. niewielu, B. m. os. niewielu, ż. rzecz. niewiele, N. niewieloma a. niewielu «liczebnik nieokreślony, oznaczający małą ilość, liczbę czegoś, kogoś» Niewiele osób, niewielu pracowników o tym słyszało. Sączyło się… … Słownik języka polskiego
obyć się — dk, obędę się, obędziesz się, obędą się, obądź się, obył się obywać się ndk I, obyć sięam się, obyć sięasz się, obyć sięają się, obyć sięaj się, obyć sięał się 1. «dać sobie radę, poradzić sobie bez kogoś lub czegoś, nie użyć czegoś, nie… … Słownik języka polskiego
zdarzyć — dk VIb, zdarzyćrzy, zdarzyćrzył zdarzać ndk I, zdarzyćrza, zdarzyćają, zdarzyćał, książk. «sprawić, zesłać (zwykle coś korzystnego); stać się przyczyną czegoś» Czekał, co los zdarzy. Traf, przypadek zdarzył, że był tam wówczas. zdarzyć się… … Słownik języka polskiego
fatalność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. fatalnośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} splot niepowodzeń, nieszczęśliwych wydarzeń; pech : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prześladuje kogoś fatalność. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
późnawo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} stosunkowo późno, dość późno, odrobinę za późno : {{/stl 7}}{{stl 10}}Robi się późnawo, nie możemy dłużej czekać. Musiało się coś wydarzyć, bo jakoś późnawo pojawiła się w biurze. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
